ترش و شیرین زندگی در ماشین های مسافرتی
با قیمت یک پرشیا میتوان کمپر خرید!
بن ایر: به گزارش بن ایر، تعداد کمپرها در ایران از مرز یک هزار دستگاه خودرو گذشته است، مسؤول کلوپ کمپر و کاروانینگ می گوید: این روزها با پول یک «پرشیا» میتوان صاحب یک کمپر شد. با این وجود آنچه زندگی در ماشین های مسافرتی را سخت و چالش برانگیز کرده، مقررات سختگیرانه و بدون انعطاف پلیس برای تردد کمپرها در جاده ها، قوانین معاینه فنی، تعویض پلاک و بیمه است.
«سهراب گل بنفش» که از اوایل دهه ۹۰ به جمع کمپرسوارها پیوسته و الان مسؤول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی است، در گفت و گو با ایسنا که در داخل یک «موتورهوم» انجام شد و با همراهی «صادق داوری فر» ـ مسؤول رسانه ای این کلوپ و رادیو کمپر ـ صورت می گرفت، به گوشه ای از مزیت ها و دشواری های این شیوه از زندگی و سفر اشاره نمود و اظهار داشت: کمپرها از خیلی سال پیش در ایران وجود داشتند، قبل از انقلاب تعداد کمپرها در ایران قابل توجه بود، اما در یک بازه زمانی بعد از انقلاب، این علاقه مندی به خاطر شرایط کشور کمتر شد. برای همین کمپرها و خودرو های مسافرتی که وجود داشتند دیگر فرسوده شده بودند و کارایی نداشتند، تا اینکه از اوایل دهه۹۰ باردیگر کمپرها رایج شدند.
او افزود: سال ۹۲ زمانی که خودم به این جمع پیوستم متوجه چالش های آنها شدم. ما علاقه داشتیم زیر نظر مجموعه قوی تر باشیم تا بتوانیم آن مشکلات را پیگیری و حل نماییم. کانون جهانگردی و اتومبیلرانی به عنوان مرجع خودرو های مسافرتی در کشور که سال جاری هشتادوهشتمین سالگرد تاسیس آنست، برای ما گزینه مناسبی بود. اتفاقا در اساسنامه این کانون، به کمپینگ و کاروانینگ به عنوان یکی از مسؤولیت ها و ماموریت های آن اشاره شده است. اواخر سال ۹۸ پیشنهاد تشکیل کلوپ خودرو های مسافرتی را به این کانون دادیم و ۳۰ خردادماه ۱۳۹۹ این کلوپ زیر مجموعه کانون جهانگردی و اتومبیلرانی که زیر مجموعه وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است، افتتاح شد. کارکرد کانون اتومبیلرانی با فدراسیون اتومبیلرانی نباید یکسان تلقی شود. در کانون هم مسابقه و رالی به انجام می رسد، در صورتیکه قوانین و شکل کار با مسابقات رالی و فدراسیون اتومبیلرانی متفاوت می باشد.
صادق داوری فر سپس با طرح این پرسش که «چرا کمپر؟» بحث را ادامه داد و اظهار داشت: من از سال ۹۴ به همراه خانواده به جمع کمپرسوارها پیوستم. در رادیو و تلویزیون کار می کردم و همسرم عکاس بود. مستند می ساختیم و هفته ها سفر می کردیم. دنبال این بودیم که چطور می شود در مسافرت محتوا تولید کرد. وقتی در مسافرت بودیم همیشه در معرض پرسش های ناتمام مردم قرار داشتیم، سوال ها برای ما تکراری و خسته کننده شده بود و ایده راه اندازی ویدیو از همین جا شکل گرفت و اولین بار در گردهمایی خلیج فارس که با حضور ۳۰۰ ماشین سفری برگزار شد، نخستین برنامه این رادیو را اجرا کردیم.
گل بنفش در ادامه اظهار داشت: خیلی ها فکر می کنند برای سفر با کمپر و کاروان باید زندگی مرفهی داشت، اما جالب است که بدانید در میان کمپرسوارها همه نوع قشری وجود دارد، از پزشک تا رادیویی، خواننده و هنرمند. خودِ من وقتی این شیوه از زندگی را آغاز کردم یک ماشین ۲۰۶ داشتم که آنرا فروختم و یک کمپر خریدم. هم اکنون هم می شود با پول یک ماشین ۲۰۶ صاحب یک دستگاه کمپر شد.
او به نقاط قوت کمپرسوارها اشاره نمود و اضافه کرد: این گروه به محیط زیست صدمه نمی رساند. ماشین های ما به سبب سرعت پایینی و حجم سنگینی که دارند، قابلیت آفرود هم ندارند. سوای این، ما هر از گاهی با حضور جوامع محلی و یا با اجتماع خودمان، برنامه های پاکسازی در طبیعت انجام می دهیم و مهم تر از همه، از سال ۹۲ تابحال فقط دو تصادف از جمع کمپرها و خودرو های مسافرتی گزارش شده است. مطمئن باشید اگر سه مورد بود حتما من خبردار شده بودم. همه این ها بدین سبب است که ما به قانون احترام می گذاریم.
داوری فر هم افزود: باوری در میان کمپری ها وجود دارد، این است که فقط ما نیستیم باید از سفر رفتن لذت ببریم، وقتی جایی می رویم باید آن حال خوش را در مردم مقصد ایجاد نماییم. در جمع ما افرادی هستند که تخصصشان آموزش است، شخص کمپرسواری داریم که به میان کودکان سیستان و بلوچستان می رود و با ابزارهای نجوم و بازی می کوشد با آنها ارتباط و دوستی برقرار کند و در مسافرت به بچه های مناطق محروم آموزش می دهد.
بعد از آن که گل بنفش، به گردهمایی ها و برنامه هایی که تا کنون از جانب کلوپ کمپر و کاروانینگ انجام شده است و فرصت آشنایی با خودورهای مسافرتی را برای برخی مسؤولان از رئیس جمهور تا وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی و برخی نمایندگان مجلس فراهم نموده است، اشاره کرد؛ صادق داوری فر در رابطه با وعده هایی که وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برای رفع چالش های کمپرها و خودرو های مسافرتی داده است، اظهار داشت: باآنکه پیگیری این وعده ها شروع شده است، ولی نتیجه آن تابحال برای ما ملموس نبوده است.
او افزود: معاون صنایع دستی حتی پیشنهاد کرده که ما کمپرسوارها سفیر صنایع دستی شویم، البته که این ظرفیت وجود دارد ولی ما مشکل داریم.
داوری فر افزود: یکی از اصلی ترین مشکلات کمپرها و کاروانینگ ها در ایران، تردد در جاده است. به سبب محدودیت در قانون پلیس این ماشین ها را که روی کارت برخی از آنها «کامیونت» نوشته، به آسانی در جاده متوقف می کند و حتی با وجود حضور خانواده به پارکینگ منتقل می کند، چون توقع دارد این ماشین، بار حمل کند. البته بسیاری از پلیس ها چون اعتقاد شخصی دارند و علاقمندند با ما همراهی کرده اند. موردی هم بوده که کانون جهانگردی و اتومبیلرانی کمک هایی کرده است، اما این نگرانی همیشه وجود دارد، چون ما با خانواده سفر می نماییم و سفرها اکثرا طولانی است و اگر پلیس ماشین ما را که خانه ما است، متوقف نماید مشخص نیست چه می شود. یکی از کمپردارها به پلیس گفته بود ایراد ندارد ماشین مان را به پارکینگ انتقال دهید، ولی چون اینجا خانه و زندگی ماست ما را هم همراه آن به پارکینگ انتقال دهید.
او افزود: کانون جهانگردی و اتومبیلرانی بارها با پلیس راهور در این زمینه صحبت کرده و حتی پلیس از این اتومبیل ها بازدید کرده اند، اما یکسری قوانین دست وپاگیر وجود دارد که به آسانی می تواند این قوانین را تغییر دهد.
داوری فر با اشاره به قوانین دست وپاگیر معاینه فنی، تعویض پلاک و بیمه برای خودرو های مسافرتی، تصریح کرد: این صنعت در دنیا درحال رشد است، علاوه بر این می تواند آورده اقتصادی خیلی خوبی داشته باشد، ولی مسأله این است که محدودیت های قانون حتی این اجازه را به ما نمی دهد که ماشین هایمان را به سادگی بفروشیم، چون خریدار نمی تواند تعویض پلاک کند، باید تمام وسایل ماشین را تخلیه کرد تا خودرو به ماهیت اولیه خود برگردد و این یعنی خراب کردن ماشین مسافرتی.
او اضافه کرد: معاینه فنی را هم به سختی صادر می کنند. البته این مسأله تا حدی حل شده است، اما اصل قضیه تردد این ماشین ها در جاده های داخلی است.
داوری فر به تجربه کمپرهای خارجی اشاره نمود و اظهار داشت: با یک آلمانی در رادیو کمپر گفت و گو می کردم که یک آمبولانس را خریده بود و به ساده ترین شکل تجهیز و تغییر کاربری داده بود که در مقایسه با کمپرهایی که در ایران موجود است تجهیزات بسیار ضعیفی داشت، اما تعریف می کرد که به آسانی تعویض پلاک کرده و تغییر کاربری داده است؛ یعنی این تجربه در بیرون از ایران وجود دارد فقط باید آنرا در داخل کشور اجرا کرد.
او افزود: ممکنست ما به تعویض پلاک رجوع نماییم و آنها هم با این کار موافقت کنند، اما پیشنهاد می دهند که به یک شرکتی برای تجهیز ماشین رجوع نماییم که این یعنی رقم های هنگفت و عجیب و غریب. پس از آن باید با خودروی تجهیز شده به اداره استاندارد رجوع نماییم، آنجا یک نامه می دهند که به وزارت صمت باید رجوع شود، چون آن شرکت تغییر کاربری اش در لیست وزارت صمت است، پس از اینکه آنها تایید کردند، می توانیم تغییر کاربری دهیم. بیشتر کمپرها به سمت این ماجرا نمی روند، چون بودجه و زمان این کار را ندارند، این فرآیند حدودا شش ماه طول می کشد.
داوری فر اظهار داشت: اگر به کمپر یا کاروانینگ معاینه فنی ندهند، در سهمیه بنزین تأثیر می گذارد، خصوصاً در سهمیه ماشین های عمومی که پلاک زرد دارند.
او با اشاره به چالش بیمه، اضافه کرد: بیشتر ماشین های ما باری است و فقط دو نفر را میتوان بیمه کرد، از طرفی مینی بوس هایی هستند که کمپر شده اند و باید هزینه بیمه ۱۵ نفر را بدهند، درحالی که با این اتوبوس دو نفر سفر می کنند بدین سبب این چالش ها بدون پاسخ مانده است.
این کمپرسوار در ادامه گفت و گو به مسئله امنیت اشاره نمود که از کمپری ها هم زیاد پرسش می شود و در پاسخ به آن اظهار داشت: ما فقط با مردم ارتباط برقرار می نماییم، خیلی ها هم با خرید کردن، این ارتباط و امنیت را برقرار می کنند. ما سفر می نماییم تا با فرهنگ مردم آشنا شویم، خرید خوراک و صنایع دستی قسمتی از این ماجراست.
او همین طور در رابطه با مهم ترین تفاوت سفر کمپری با دیگر سفرها، اظهار داشت: ما وقتی سفر می رویم مشخص نیست چه زمان برمی گردیم، برای همین باید از جوامع محلی خرید نماییم و به این شکل جوامع محلی از حضور ما نفع می برند.
داوری فر افزود: دختر من از سه سالگی سفر را آغاز نموده است، تجربه نشان میدهد در مسافرت نیاز تمام اعضاء و همسفران را باید درنظر گرفت، وگرنه دفعه بعد که پیشنهاد شود کسی حاضر نیست همراه شود. یک مرتبه در جاده قدیم دامغان یک قهوه خانه دیدیم که دختری همسن دختر من، آنجا مشغول بازی بود و ما چهار روز در آنجا ماندیم چون لذت می بردیم. زندگی ما در مسافرت است و توقف های ما بی شمار است.
گل بنفش، مسؤول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی، در رابطه با هزینه های سفر و زندگی به این شکل، اظهار داشت: هزینه سفر با کمپر، با هزینه زندگی ثابت خیلی فرقی ندارد، نمی گویم معادل هزینه یکجانشینی است چون هزینه خودرو و سایر وجود دارد، وقتی یک ماشین صدها کیلومتر برود به هر حال هزینه دارد. البته برخی از دوستان که کلا زندگی شان در مسافرت می گذرد، هزینه آب و برق و این مسائل را ندارند، ولی شخصی مثل من که خانه دارد، بطور قطع هزینه زندگی به اضافه هزینه سفر اضافه می شود. به صورت کل هزینه های این شیوه از سفر و زندگی خیلی بستگی به میزان درآمدمان دارد، گاهی پیش می آید که یک ماه سفر نمی رویم.
داوری فر افزود: سه گروه در جمع ما وجود دارد؛ بازنشسته هایی که ماهیانه سفر می کنند، حقوق بگیرهایی که درآمدشان را ذخیره می کنند و سفر می روند و افرادی هستند که در مسافرت کار و درآمد کسب می کنند، بعضی ها صنایع دستی تولید می کنند، کافه سیار دارند و غذا می فروشند. اتفاقا خیلی هم از این گروه استقبال می شوند.
داوری فر که حدودا بیشتر اعضای خانواده اش کمپرسوار شده اند، اظهار داشت: تعداد کمپرها در ایران بالای هزار دستگاه است. کمپر در کشورهای اروپایی قدمت بیشتری به نسبت ایران دارد و هم اکنون صنعت به روزی شده است و دولت ها از آن بهره برداری می کنند. در بعضی کشورها خط تولید کمپر وجود دارد، اما در کشورما همه خودجوش عمل می کنند، مثلاً در کشور ما یخچال و سینک و گاز مخصوص کمپر پیدا نمی شود و با این قیمت دلار هم که صرف نمی کند این تجهیزات را وارد نماییم، همین محدودیت ها سبب خلاقیت در ایران شده است.
او اظهار داشت: ما در صنعت کمپر و کاروانینگ در حد اروپا نیستیم، چون فقط در سوئد بالای ۱۰۰ هزار کمپر وجود دارد، اما استفاده از کمپر در هر کشوری سه شاخصه را نشان می دهد؛ یعنی در آن کشور امکانات وجود دارد، سوخت و تأمین ماشین و ابزار مشکلی ندارد و امنیت وجود دارد. وقتی ما با کمپرهایمان از ایران بیرون می رویم این خصوصیت ها را به مردم بیرون از کشورمان نشان می دهم.
این کمپرسوار اشاره کرد: ایران البته به جز چند شهر بزرگ، جزو ایمن ترین کشورها برای کمپرهاست؛ چون که در کشورمان کمپ سایت نداریم ولی این همه سفر اتفاق می افتد.
گل بنفش افزود: در اروپا کمپ سایت هایی وجود دارد که علاوه بر ارائه خدمات و محیط محافظت شده و امن، چاهی مخصوص سپتیک دارد، اما در ایران هنوز هیچ کمپ سایتی وجود ندارد، با وجود آن که خیلی سعی کردیم در ایران هم کمپ سایت راه اندازی شود، شهرداری ها با هزینه کم می توانند وارد این حوزه شوند اما تابحال اتفاق نیافته است و ما مجبوریم سپتیک ها در بیراهه ها تخلیه نماییم، البته آلودگی ایجاد نمی نماییم.
او بیان کرد: ما امیدواریم مسؤولان به این دید برسند که کمپر صنعت قوی است و می تواند آورده اقتصادی داشته باشد و توریست بیاورد و علاقمندیم شرکت های بزرگ از این کمپرها حمایت کنند.
داوری فر در ادامه با اشاره به افزایش تعداد کمپرها خصوصاً از زمان آغاز همه گیری کرونا و تغیبراتی در شیوه زندگی و کار، اضافه کرد: این سوال مطرح می شود چرا با وجود افزایش تعداد کمپرها، چالش های ما را برطرف نمی کنند و ما مدام نگران برخورد پلیس در جاده ها هستیم و به جای اینکه سیستم از این ظرفیت استفاده و به اشتغالزایی آن توجه کند، هیچ کمکی نمی کند.
گل بنفش افزود: ما برای حل این مشکلات، برای نخستین بار کارت عضویت برای کمپرها طراحی نموده ایم که باتوجه به نیاز اصلی ما برای تعویض پلاک و تغییر کاربری، امیدواریم کانون جهانگردی و اتومبیلرانی در جلساتی که با پلیس راهور دارد آنرا به تایید برساند، این به عنوان چاره موقت درنظر گرفته شده است.
مسؤول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی اظهار داشت: باتوجه به مشکلاتی که در تردد داریم، ترجیح می دهیم گروهی سفر نماییم و برای سفرهایمان از کانون جهانگردی و اتومبیلرانی مجوز می گیریم ولی پیش آمده که مجوز هم گرفتیم، ولی در پلیس راه همه ماشین ها را به بهانه نداشتن «کارت سلامت» متوقف کرده است. درست است که راننده کامیون باید کارت سلامت داشته باشد، ولی مگر ما راننده کامیون هستیم!؟
او افزود: اگر این ماشین ها پس از سفر گروهی بخواهند مسیر را به تنهایی و انفرادی ادامه دهند، احتمال دارد با سد پلیس مواجه شوند. پیشنهاد ما این است که پلاک ویژه ای برای کمپرها طراحی شود و یا کارت عضویتمان را پلیس تایید کند.
داوری فر در سرانجام این گفت و گو، به علاقمندان این سبک از سفر و زندگی پیشنهاد کرد: اول از همه با هر وسیله ای که دارند سفر کنند، کسی که می تواند بالای سه ماه در سال سفر کند، سراغ کمپر و این سبک از زندگی بیاید.
گل بنفش هم اظهار داشت: نخستین کار این است که ماشینی را متناسب با نیاز تهیه کنند. نوع سفر مشخص باشد، خارج از جاده است یا شهرگردی می کنند، با درنظر گرفتن این شاخص ها کمپر تهیه کنند. خوشبختانه خیلی ها هم اکنون کار تجهیز کمپر انجام می دهند و متناسب با قیمت شما، ماشین را تجهیز می کنند. پس از اینکه ماشین را تهیه کردند با ۱۵۰ میلیون تومان هم می توانند ماشین خویش را تجهیز کنند.
مسؤول کلوپ کمپر و کاروانینگ کانون جهانگردی و اتومبیلرانی اظهار داشت: با قیمت یک پرشیا میتوان کمپر خرید. البته کمپری هم داریم که چند میلیارد تومان می ارزد و تجهیزات داخل آن هم چند میلیارد تومان قیمت دارد. هزینه کمپر خیلی به تجهیزات آن بستگی دارد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب