گفت وگو با مدیركل گردشگری داخلی، بخش دوم
بخشی نگری مشکل گردشگری ایران
به گزارش بن ایر، مدیرکل گردشگری داخلی با تکیه بر لزوم به روز شدن سند توسعه گردشگری ایران با عنایت به تغییرات ساختاری اظهار داشت: سند خوبی تدوین شده بود ولی به درستی اجرایی نشد.
خبرگزاری مهر _ گروه جامعه؛ صنعت توریسم ایران هنوز در بین دولتمردان بعنوان یک صنعت یا اقتصاد پیشران مطرح نیست بنابراین است که سند توسعه گردشگری حتی در وزارت میراث فرهنگی هم جدی گرفته نمی شود و دستگاههای دیگر وظایف و احکامی که به آنها محول شده را جدی نمی گیرند.
حالا دولت چهاردهم در مسیری قرار گرفته که باید چالش های قبلی را رفع کند و مهم تر از آن، اهمیت پرداختن به بعد فرهنگی و اقتصادی گردشگری را به در بدنه خود و حتی مردم جا بیندازد.
در این باره با مصطفی فاطمی مدیرکل گردشگری داخلی وزارت میراث فرهنگی صنایع دستی و گردشگری گفتگو کردیم.
در بخش اول گفتگو در رابطه با چالش های گردشگری صحبت شد و فاطمی هم اعلام نمود بیشتر از صد چالش در این عرصه احصا شده است که پرداختن به هر کدام از آنها فرایند ای طولانی نیاز دارد. همینطور به این مورد هم پرداخته شد که اتفاقات مختلف داخلی و خارجی، تاثیر مستقیمی روی سینوس گردشگری ایران دارد.
بخش دوم این گفتگو را در ادامه می خوانید.
* در بین صحبت هایتان گفتید نمودار سفر در ایران سینوسی است و بحران ها در بالا و پایین شدن این سینوس تاثیر می گذارد آیا در کشورهای دیگر هم این نمودار سینوسی وجود دارد یا نه؟
بله. وجود دارد ولی شدت آن مانند ایران نیست. مثلا در تعطیلات عید تعداد زیادی از افراد به جزایر جنوبی می روند ولی وقتی عید تمام می شود یک توریست آنجا نیست. در دنیا این اتفاق مدیریت می شود. ساماندهی تعطیلات موضوعی بود که می توانست تعطیلات را مدیریت کرده و یک راهکار بود ولی انجام نشد. باید برای شهر های مختلف مشوق های سفر ایجاد کرد. هم اکنون برای منطقه غرب کارهایی انجام شده است و حتی میراث فرهنگی شهر های مناطق غرب در لیست یونسکو مطرح می شود.
در واقع توزیع مکانی و زمانی سفر راهکار متعادل شدن سینوس سفر است و پر کردن قوس سینوس با توریست خارجی هم یکی از راهکارهاست. قاعده اش اینست که نوع سینوس را با رویداد و توریست خارجی و موضوع هایی مثل شهر های مکمل پر نماییم.
امسال وب سایتی برای سفر جزیره هرمز طراحی کردیم و از سازمان بنادر خواستیم کمک نماید تا تعداد اشخاصی که به جزیره می روند مدیریت شود و آنها برای ورود به جزیره از قبل ثبت نام کنند ولی بخشی نگری باعث شد که این مبادرت به سر انجام نرسد. ما باید بتوانیم با شگردهایی که در دنیا وجود دارد توریست انبوه را در مقاصد مدیریت نماییم و سینوس سفر را به یک تعادل برسانیم.
ما نباید در زمان پیک رویداد برگزار نماییم که بار اضافی به مقصد ایجاد نماید. اخیرا ثبت رویدادها در تقویم گردشگری کشور را انجام دادیم تا بدانیم هر رویدادی دقیقا چه زمانی برگزار می گردد و تاریخ آن جابه جا نشود. همینطور از رویدادهایی که امتیاز بالاتری آورده اند و ملی شده اند حمایت می نماییم. این اتفاق باعث توزیع زمانی سفر از راه برگزاری رویداد می شود.
* وضعیت زیرساخت های ایران در حوزه گردشگری چطور است؟ چون بالاخره داشتن زیرساخت در مقصد، مشوقی برای سفر توریستهای داخلی و خارجی است.
در این حوزه وضعیت خوبی نداریم بخصوص در حوزه حمل و نقل و سرویسهای بهداشتی. در دوره های مختلف این مشکلات هم بوده و عزم های جدی برای حل آن وجود داشته ولی همچنان هست.
نبود زیرساخت روی بعضی از مقاصدمان تاثیر بیشتری دارد مانند کیش که اگر هواپیما نباشد نمی توانید به آنجا سفر کنید این در حالیست که بعضی از کشورها با پروازهای ترانزیت به گردشگری کشورشان رونق می دهند. راهکارش اینست که بخش خصوصی وارد شود. ولی بخشی نگری تاثیرش را می گذارد. گفته می شود باید به اندازه ای که تخت ایجاد می کنی؛ فکر مسافرش هم باشی.
ما در بعضی مناطق هتل زیاد داریم ولی به همان نسبت صندلی هواپیما نداریم که آنرا پوشش دهد. این یک اصل راهبردی است که به آن توجه نمی نماییم شاید دلیلش این باشد که نگاه مان گردشگری نیست. ما حتی در شورایعالی هواپیمایی عضو هم نیستیم. می گویند چرا باید گردشگری باشد! این عزم دولت را می خواهد تا موضوعات سیاسی جدا نماییم.
* در سه سال قبل چه اتفاقاتی به نفع گردشگری داخلی انجام شد؟
چالش ها در دولت قبل هم بوده است ولی رفع آنها مذاکره و زمان زیادی می خواهد. برخی از آنها مثل بیمه راهنمایان، قوانین واردات تجهیزات گردشگری یا ورود بحث غذا و نوشیدنی به گردشگری و تاکید به گردشگری موضوعی انجام شده ولی چالش ها آنقدر زیاد است که هر کدامشان زمان زیادی لازم دارند تا حل شوند. ازاین رو وزیر گردشگری با پروژه سختی رو به رو خواهد بود. اصلی ترین کاری که وزیر می تواند انجام دهد اینست که نگاه دولت و حاکمیت را به گردشگری تغییر دهد و سمت و سوی کارها را به سمتی ببرد تا گردشگری پیشران اقتصادی باشد. همیاری دستگاه ها و اجرای سند توسعه گردشگری با همکاری دستگاه ها صورت می گیرد. نقش ستاد مرکزی هماهنگی خدمات سفر و شوراها که مابین بخشی هستند مهم می باشد.
موضوع کلیدی در گردشگری نقش آفرینی مردم و فعالان در حوزه گردشگری می باشد. به تعداد مردم ایران ایده برای گردشگری هست. باید زمینه ای وجود داشته باشد تا بخشی از آن اجرا شود.
* چقدر از سند توسعه گردشگری اجرایی شده است؟
این سند در سال ۹۶ یا ۹۷ مصوب شد و مسئولیت هر کدام از وزارت خانه ها را مشخص کرد ولی در اجرا موفق نبود. هم وزارت میراث فرهنگی به آن بعنوان یک مبحث اصلی نپرداخت و هم دستگاههای دیگر وظایفی که باید انجام می دادند را جدی نگرفتند. البته که این سند باید با عنایت به تغییرات در ساختار گردشگری و نوع مواجهه ما با اتفاقات مختلف به روز شود.
* یکی از تفاوت های سفر ایرانیان با خارجی ها اینست که ایرانیان مایل به سفر با تورهای گردشگری نیستند ولی شاید در کشورهای دیگر این طور نباشد. این مورد دلیل مشخصی دارد؟
این به نگاه فرهنگی که ما داریم بستگی دارد. ولی هم اکنون این نگاه تغییر یافته است نوع سفرها دو وجهه متفاوت گرفته است. سمت و سوی مردم نسبت به سفرهای طبیعت گردی بیشتر شده است. اما در این عرصه مردم و جامعه میزبان و فعالان بخصوص در رابطه با مسائل زیست محیطی به آموزش نیاز دارند.
* ایرانیان میهمان نواز هستند آیا بررسی شده که نقش جوامع محلی در میزان کاهش یا افزایش گردشگران چقدر بوده است و اگر جامعه محلی دید خوبی نسبت به توریست نداشته باشد باید چه کاری کرد؟
در گردشگری، ایران بدون ایرانی مفهوم ندارد. مهم ترین نقش را جوامع محلی دارند. بسیاری از سفرها بخصوص سفرهای خارجی اتفاق می افتد تا ایرانیان را ببینند. تصور کنید که بروید چابهار ولی چابهاری نبینید. یا بروید پاساژهای قشم اما مردم قشم را نبینید.
کشوری در دنیا نیست که تنوع فرهنگی مانند ایران را داشته باشد. مهم ترین جاذبه ما مردم است. اما این که برخی اوقات تقابل به وجود می آید به سبب ضعف کارکردی ماست. ما نتوانستیم به جامعه میزبان و توریست آموزش بدهیم. ما باید بدانیم در حوزه گردشگری یک تبادل فرهنگی اتفاق می افتد. یعنی فرهنگ خوب جامعه میزبان را بگیریم و به آن احترام بگذاریم. به طور عمده در تورهای خارجی احترام به جامعه میزبان وجود دارد. ولی در بعضی تورهای داخلی امکان دارد این اتفاق نیفتد. ضروری است در شهرها و روستاها آموزش داده شود. ما در آئین یک روستایی شرکت می نماییم ولی آداب آنرا اجرا نمی نماییم. این آموزش ها را باید وزارت خانه و رسانه ها به مردم بدهند.
البته محدودیت هایی هم داریم. مسئول بخش خصوصی یکی از کشورهای همسایه می اظهار داشت که تنها خودشان ۲۰۰ شبکه تلویزیونی برای معرفی کشورشان به زبان های مختلف دارند. ولی ما در این عرصه توان زیادی نداریم.
منبع: bonair.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب