در گیله بوم، نشا هدیه می دهند
بن ایر: اقامتگاه بومگردی گیله بوم، چادرشب بافی قاسم آبادی ها را از پستوی خانه درآورد تا توریستهایی كه به این روستا می آیند آنرا بعنوان سوغات با خود بیاورند.
به گزارش بن ایر به نقل از ایسنا، روزنامه ایران نوشت: «مهین شمسی خانی» مسئول اقامتگاه بومگردی گیله بوم می گوید: «امروز دختران قاسم آبادی از چادرشب و چرم كیف می سازند و به گردشگران می فروشند.» به قول او بسیاری نمی دانند كه شمالی ها هم چادرشب می بافند.
او چادرشب قاسم آبادی ها را تلفیقی از قالی بافی و پارچه بافی دستی می داند و می گوید: «چادربافی قاسم آبادی ها موتیف های مختلفی دارد. هر موتیف اسم و داستان خاصی دارد.» او و همسرش قصه چادرشب را برای گردشگران «گیله بوم» تعریف می كنند. می گوید: «كارگاه های چادرشب را شناسایی و فعال كردیم.» برای گردشگران تور كارگاه چادربافی می گذارند. نیروهای جوان هم تشویق شده اند تا وارد كار شوند. می گوید: « آنها امروز می كوشند كه صنایع دستی را با عنایت به نیازهای روز تهیه كنند.» گردشگران هم چند ساعتی را با خانواده ها و در كارگاه ها می گذرانند، بافت چادرشب را از نزدیك تجربه می كنند و از صنایع دستی روستا می خرند. شمسی خانی از آن به یك معامله برد برد یاد می كند. می گوید: «یكی از خانم هایی كه مزون دارد از طرح ها و موتیف های چادرشب در لباس هایش استفاده می نماید.» او و همسرش را صنایع دستی قاسم آباد به كلبه آجری-چوبی متعلق به پهلوی در این روستا رساند. همان روستایی كه رقص معروف سنتی دارد كه بسیاری علاقه مند به دیدنش هستند. قاسم آباد سفلی نمدمالی هم دارد. آخرین نمدمال قاسم آباد پیرمردی است كه شمسی خانی وهمسرش با تعریف تور نمدمالی اهتمام كرده اند در بین گردشگران برای او مشتری پیدا كنند. توریستهایی كه می توانند ساعتی در كارگاه او نمدمالی را تجربه كنند.
شمسی خانی می گوید: «گردشگران اروپایی برخلاف تصور بسیاری، سرزمین های شمالی ایران را دوست دارند.» وی در «گیله بوم» میزبان آلمانی ها، هلندی ها، فرانسوی و سوئیسی های بسیار زیادی است. می گوید: «ما در گیله بوم فقط كار اقامتی انجام نمی دهیم بلكه دنبال نمایش فرهنگ هستیم.» كارهای فرهنگی او و همسرش شامل معرفی موسیقی، غذا، آداب و رسوم و صنایع دستی روستا میگردد. هیچ یك از گردشگران گیله بوم غذاهای مرسوم رستوران ها را كه در كوبیده و جوجه خلاصه میگردد نمی خورند. همه غذاهایی كه دراین بومگردی سرو میگردد سنتی و كار زنان روستای قاسم آباد است. شیرینی محلی های فراموش شده روستا را هم دوباره روی میز آورده اند. او می گوید: «حتی بعضی از روستاییان هم این شیرینی ها را فراموش كرده بودند اما ما در روستا كسانی را پیدا كردیم كه می توانستند آنها را تهیه كنند.»
«آب دندانی» و «مین پر» دو شیرینی محلی هستند كه گیله بومی ها آنرا روی سفره گردشگران آورده اند. او می گوید: «اروپایی هایی كه اینجا می آیند دوست دارند از نزدیك بامردم آشنا گردند، مزه های جدید را بچشند و آداب و رسوم قدیمی را ببینند.» او توریستهایی هم از آسیا و اروپا دارد اما اروپایی ها بیشتر به گیله بوم می آیند. می گوید: «آنها عاشق غذاهای خانگی هستند. خیلی از آنها گیاهخوارند و در غذاهای سنتی ایران همچون گیلان هم غذاهای گیاهی زیادی پیدا میگردد.» هدف آنها از احداث گیله بوم آوردن گردشگران انبوه نیست. می گوید: «ما نمی خواهیم به هر قیمتی توریست بیاوریم.» قبل از رسیدن مسافران به گیله بوم به آنها می گویند كه در بافت روستایی زندگی می كنند، بدین سبب باید با ملاحظه بیشتری آنجا حضور یابند و به قوانین حاكم بر روستا احترام بگذارند. او می گوید: «گردشگران و مسافران ما مثل كسانی كه یك ویلا می گیرند و هر طوری كه راحتند رفتار می كنند، نیستند. خوردن هر نوع خوراكی و نوشیدنی اینجا جایز نیست. همین طور كشاورزان زود می خوابند بدین سبب از یك ساعتی به بعد گردشگران باید رعایت نمایند و سرو صدا احداث نكنند.» گردشگران اجازه آوردن ظروف یك دفعه مصرف را به محوطه ندارند. او می گوید: «در ۵ پارسال یك زباله از گیله بوم به روستا نرفته.»
او كار مدیریت زباله را طاقت فرسا می داند و می گوید: «زباله ها به خشك و تر تفكیك می شوند. تمام زباله های تر به كمپوست تبدیل میگردد كه در باغ گیله بوم استفاده می شوند. در بطری های پلاستیكی نشا كاشته میگردد و بعنوان هدیه به گردشگران می دهیم تا به شهرهایی برود كه امكان بازیافت آنها وجود دارد.»
گیله بوم همچون بومگردی هایی است كه با هدف و رسالت احداث بومگردی هایی در توسعه پایدار و حفاظت از محیط زیست وفادار مانده است. هسته اولیه بومگردی ها كه توسط كارشناسان آشنا با حوزه احداث شده، همچنان برعهد خود پایدار مانده اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب